Omdat ik 4 en 5 mei niet ongehoord voorbij wilde laten gaan, vandaag even een ramble post over wat vrijheid en deze 2 dagen voor mij betekenen. Steeds meer jongeren en wellicht ook party peeps van mijn generatie verliezen het hele verhaal achter dodenherdenking en bevrijdingsdag. Eigenlijk vind ik het altijd 2 hele emotionele dagen, terugkijkend en denkend over wat er allemaal gebeurd is in de WO2.
Zo ook het verhaal wat mijn moeder altijd vertelde, over dat mijn opa bijna op een trein naar een kamp is gezet, omdat ze dachten dat hij Joods was maar een soldaat hem snel wegstuurde. Gelukkig maar, anders was mijn moeder en ikzelf er nooit geweest. Stiekem draag ik die geschiedenis van voor mijn tijd altijd met me mee.
