Omdat manlief en ik alweer bijna 12 jaar samen zijn (waarvan 2 jaar getrouwd), krijg ik heel vaak de vraag wanneer we nou eens aan kinderen gaan beginnen. Of nog beter “of er niet al eentje op komst is”. Op zich is dat een logische vraag, maar ook een vraag waar veel vrouwen het nogal benauwd van krijgen. Zelf weet ik nog niet zo goed of ik zo’n half stikkende vrouw ben op het moment dat het gevraagd wordt, maar heel erg enthousiast ben ik nu ook (nog) niet.
Ik ben nu 26 en voel me nog steeds 18, wellicht dat daar mijn aarzeling in antwoorden op die (voor sommige helse) vraag vandaan komt. Ik voel me nog niet zo ver alsof ik serieus al moeder zou kunnen zijn. Misschien heel stom aangezien ik zelf uit een aardig groot gezin kom van 5 kinderen en mijn moeder op haar 21ste al de eerste had. En ook aangezien ik al vrij vroeg volwassen was en met 17 jaar uit huis ging. Maar er is iets in mij wat aan de ene kant baby’s super cute vind en zeker ooit zelf wel wil, maar het idee er zelf eentje (of misschien 2 want lucky me heeft nog eens een grote kans op tweelingen ook, hoera!), for life te hebben en verzorgen beangstigd me wel een beetje. Ik denk wel dat ik het zou kunnen, maar het echt willen is een tweede.
En dan nog het volgende: je kan wel besluiten om aan kinderen te beginnen, maar stiekem staan we er als jonge vrouwen eigenlijk niet zo bij stil of dit eigenlijk wel gaat lukken. Misschien ben je super snel preggy binnen een maand of 2, maar misschien lukt het wel helemaal niet zo snel als dat je gehoopt had. Laat staan eerst een goede man te vinden! Kijk, dat laatste daar heb ik dan gelukkig geen issues mee, ik heb mijn prince charming al gevonden. Maar ik kan me wel voorstellen dat het zo’n enorme tegenslag moet zijn om te horen te krijgen dat je geen of minder makkelijk kinderen kunt krijgen. In hoeverre ben je klaar en sterk genoeg om die strijd aan te gaan. Respect voor alle koppels die hiermee te maken hebben!
Wat ik wel merk is dat ik soms wel wat baby-kriebels heb (hallo biologische klok), maar er zelf nog niet klaar voor ben de komende paar jaar. Ik zeg nooit nooit, maar voor nu hou ik het nog op afstand. Ik wil mijn kind of kinderen de beste moeder kunnen geven die je maar kunt bedenken, en ik ben er heel eerlijk in door te zeggen dat ik dat op dit moment nog niet ben. En dat is okay :)
Gelukkig heb ik 4 oudere broers die eerst aan de beurt zijn om ouders te worden… Kom ik er weer goed mee weg!
x femketje
Wat lijkt me dat vervelend om continu die vraag te krijgen, terwijl je er zelf nog niet aan toe bent om kinderen te krijgen. Sowieso ben je pas 26 en heb je nog alle tijd om erover na te denken. Laat inderdaad eerst die broers maar kinderen krijgen ;)
Haha ja gelukkig zijn die al begonnen en ben ik al heel wat jaren tante Fem ;D
Ik kan het mij heel goed voorstellen dat je het nog even uit wilt stellen. Het lijkt mij wel heel erg leuk, maar je hele leven veranderd. Dus het is wel iets waar je goed over na moet denken.
Ja dat is zeker zo! Ik wil ook nog te veel doen waarbij een klein kindje niet erg handig is zoals een aantal verre reizen e.d. :)
Ik snap dit wel! Ik heb het idee dat deze vraag de laatste tijd vaak aan mensen gesteld wordt, terwijl iedereen er op een ander moment klaar voor is. De een wil het liefst op z’n 20e al een compleet gezin hebben, de ander pas jaren later. En dat is okĂ©
Amen to that! :)
Wist niet dat je al 26 bent! Maar alles op zijn tijd als je aan kinderen wilt beginnen. Je hebt nog alle tijd :-)
Haha hoe oud dacht je dat ik was XD
Ik krijg al zweetoksels bij het idee dat mijn 22 jarige zoon gaat samenwonen en ze nu al denken aan een kindje! Maar aan de andere kant, ik bemoei me er niet mee. Ik vind het leuk, maar ook eng. En daar draait het om, wie ben ik om mij af te vragen of het bij iemand tijd is om een kind te krijgen…
Haha ik snap je helemaal :D Ik vind het zelf wel echt awesome als mensen om me heen van mijn leeftijd of zelfs jonger kinderen krijgen, maar zelf vind ik af en toe mijn eigen neefje en nichtje vasthouden goed genoeg XD
Ik heb precies hetzelfde! Ik ben 29 en al mijn vriendinnen hebben nu kinderen. Op elk feestje waar we heengaan word ook minstens die vraag twee gesteld. Heel hinderlijk haha.
Omg ja inderdaad XD Om mij heen ploppen er ook overal baby’s uit oud-klasgenootjes en alles, heel herkenbaar!
Leuk en herkenbaar artikel. Regelmatig hoor ik ook deze vraag, maar het is idd wat je zegt. Wat nou als je krijgt te horen als je geen of moeilijk kinderen kunt krijgen?
Haha, mijn zussen en ik hebben ook kans op een tweeling :P
Nice :D